بیك اوغلی:
می توانیم یك اتوبوس از شناگران را به المپیك ۲۰۲۸ اعزام نماییم
به گزارش فیت استور مربی شناگر ملی پوش ایرانی اظهار داشت: اگر برنامه ریزی درستی در رشته شنا شود، می توانیم برای المپیک ۲۰۲۸ یک اتوبوس شناگر داشته باشیم.
به گزارش ایرنا، شناگران ملی پوش ایران هفته آینده باید به صربستان اعزام شوند و برای کسب سهمیه المپیک توکیو با حریفان خود رقابت کنند. یکی از این شناگران، متین بالسینی است که امید زیادی برای کسب جواز حضور در المپیک توکیو را دارد.
این شناگران جوان حدود دو سال است که با یک مربی حرفه ای شنا آشنا شده که او را در راه رسیدن به المپیک، به صورت حرفه ای کمک می نماید. «کاوه بیک اوغلی» مربی حرفه ای شنا که در سن کم ایران را ترک و به انگلستان رفت. وی در ادامه مدارک حرفه ای مربیگری شنا را بدست آورد و الان در ایران به صورت اختصاصی با بالسینی کار می کند تا این شناگر بتواند سهمیه المپیک را بدست آورد.
خبرنگار ورزشی ایرنا با بیک اوغلی در این رابطه به گفت و گو پرداخته که در زیر مشروح آنرا می خوانید:
شما در کجا به دنیا آمدید و چه زمانی مربیگری شنا را شروع کردید؟
من در تهران به دنیا آمدم و در سن کم ایران را با خانواده ترک کردم. در انگلستان سالهای زیادی درس خواندم و شنا کار کردم. از سال ۲۰۰۲ به صورت حرفه ای و سیستماتیک کار مربیگری شنا را آغاز کرده و مدارک مختلف این رشته را کسب کردم. سالهای زیادی را در باشگاه های مختلف در انگلیس بعنوان سرمربی پشت سر گذاشتم. من هم اکنون در جنوب انگلستان در مرکز ملی Performance coach (مربیگری عملکرد در جایی که یک مدیر برای بازخورد دادن و تنظیم عملکرد دخالت می کند) هستم.
بعد از آن در سال ۲۰۱۴ با تیمی از مربیان استاندارد از انگلیس به دبی رفتیم و تا سال ۲۰۲۰ در آنجا کار کردیم. در دبی آغاز به فعالیت در زمینه شنا کردیم و از آن پروژه تعداد زیادی از شناگران کشورهای مختلفی مانند انگلیس، روسیه، بلژیک، فرانسه، ایرلند، هند و لبنان کشف شد.
چگونه با متین بالسینی آشنا شدید؟
من در یکی از مسابقات دبی، متین بالسینی را دیدم و دوست مشترک من و پدر متین به من اظهار داشت که او دیگر نمی خواهد به شنا کردن ادامه دهد. من از آنجا متین را شناختم و چون دوست داشتم به شنای ایران کمک کنم، احساس کردم که متین با این استعداد بسیار خوب، نباید شنا را کنار بگذارد. همین مبحث سبب شد تا با متین آشنا شوم و شناخت بیشتری از او پیدا کنم.
وقتی کار را با او شروع کردم، پاندمی کرونا در دنیا نبود و به علت این که دبی و تهران به هم نزدیک بودند، فکر می کردیم که می توانیم همدیگر را بیشتر ببینیم و بیشتر تمرین نماییم. هدف های زیادی با متین داشتیم اما کرونا سبب شد تا ارتباط ما بیشتر با اینترنت و تلفن باشد. من در آن زمان مجبور بودم به انگلستان برگردم و راه ما بسیار از هم دور شد.
با وجود پاندمی کرونا، کار با متین به چه شکل پیش رفت؟
راهی که شروع کردیم آسان نبود. کسانی که شنا کار می کنند، می دانند که مربیگری از راه دور خیلی سخت است چونکه مربی باید همیشه از شناگر خود اطلاعات کافی و دقیق داشته باشد. برخی هم ما را باور نداشتند و همیشه متین را با حرف های خود ناراحت می کردند اما تمرکز ما فقط بر روی کارمان بود. در همان مدت رکورد متین در شنای ۲۰۰ متر پروانه، ۶ ثانیه کاهش پیدا کرد و رکورد ایران پس از ۱۱ سال شکسته شد. سه بار دیگر هم پس از آن، رکورد بهتری بدست آمد. متین با وجود همه سختی ها و مشکلات متوقف نشد و راه خویش را ادامه داد.
یکی از اهداف من و متین رسیدن به المپیک توکیو بود. وقتی که متین پیش من آمد، با استانداردهای بهترین های شنا در جهان بسیار فاصله داشت ولی اکنون چیزهای بسیار زیادی بدست آوردیم. کرونا سبب شد تا یک راه جدید پیدا نماییم و در راه خود محکم باشیم. حرفه ای ها می دانن که یک مربی برای رساندن ورزشکار به المپیک به ۴ سال وقت نیاز دارد. کار من یک ریسک بزرگ بوده و هست. ما تنها دو سال وقت داشتیم تا با متین کار نماییم و حالا هم تنها چند روز به مسابقات کسب سهمیه باقی مانده است.
این داستان می تواند یک نقشه راه برای همسن های متین باشد. برای کسانی که در کرونا به مشکلات زیادی برخورد کردند. ما توانستیم با دور بودن از هم، حرف هایی که پشت سرمان زده می شد و مسخره شدن نوع تمریناتمان بجنگیم. با باز نبودن استخر و دیگر سختی هایی که بر سر راه ما قرار داشت مبارزه کردیم و حالا از این مورد بسیار خوشحالیم.
بالسینی تا چه حد به سهمیه المپیک نزدیک است؟
متین هم اکنون به رکورد سهمیه المپیک بسیار نزدیک است. در این هفته های آخر کنارش بودم که تمرینات بهتری داشته باشیم. باید به این هم اشاره کنم که ما بدشانس بودیم چونکه مسابقاتی که می خواستیم برگزار نشد. البته باید بگویم که این مورد تقصیر هیچ کسی در ایران نیست بلکه تمام کشورها در دنیا با این مشکل روبرو هستند. برای کسی که شنا کار می کند، خیلی سخت است که در شرایط مسابقه نباشد. این شناگران می خواهند در بزرگترین مسابقه زندگی خود شرکت نمایند. آنها جوان هستند و تجربه زیادی ندارند. استرس و فشار زیادی بر روی آنهاست و بنابراین باید واقع بین باشیم. اما در کل از راهی که آمدیم راضی هستیم چون که همیشه رو به جلو بودیم. همین مبحث سبب شده تا من امید زیادی به متین داشته باشم. این را هم باید بگویم که خیلی شنیدم بعضی ها به من می گویند مربی خارجی اما من با افتخار ایرانی هستم.
تفاوت میان شنای ایران و اروپا را چطور دیدید؟
این سوال بزرگی است. من تا هم اکنون یک سری از امکانات ایران را دیدم و یک سری از امکانات را هم ندیدم. ما در استخرهای آزادی، آکادمی المپیک و انقلاب تمرین کردیم و افراد زیادی در این استخرها به ما کمک کردند. شاید این استخرها در سطح بهترین استخرهای جهان نباشد اما امکانات آن سطح خوبی دارد. رشته شنا ساده است و استخر و آب می خواهد. ما از دوسال پیش استخر شورت کورس (استخر با طول ۲۵ متر) نداشتیم. استخر آزادی امکانات خوبی دارد. ما امکانات خوبی داریم اما اگر می خواهیم به کشورهای خوب جهان برسیم، باید برای این مورد برنامه و آینده نگری داشته باشیم.
چگونه می توانیم به سطح اول شنای دنیا برسیم؟
اگر می خواهیم در شنا به کشورهای قوی در این رشته برسیم باید برنامه ریزی مدون، مربیگری حرفه ای و مدیریت درست در ورزش های آبی را به صورت یکپارچه داشته باشیم. مدرسه ها، باشگاه های آموزش شنا، دانشگاه ها و مجموعه های استعدادیابی می توانند به این مورد کمک بسیار خوبی کنند. این مجموعه ها باید به صورت هماهنگ کار کنند تا پیشرفت قابل توجهی در این حوزه به وجود بیاید. اگر این اقدامات به صورت درست صورت گیرد، به جای یک نفر، یک تیم بسیار بزرگ برای ایران به المپیک و مسابقات جهانی خواهند رفت.
آیا کمبود امکانات و مربیان دلیل ضعف شنای ایران است؟
ما نمی توانیم مربیان و کمبود استخر ها را مقصر بدانیم. همه این موضوعات باید در کنار هم باشد تا وضعیت شنا در ایران تغییر کند. باید یک مجموعه آموزشی برای شناگران و مربی ها داشته باشیم تا همه چیز به صورت سیستماتیک پیش برود. اگر به این شکل نباشد، همه توقع دارند تا شناگران در سن کم قهرمان جهان شوند. من تا کنون ندیدم که یک شناگر در سن کم حرفه ای باشد. آنها در سن کم باید آموزش های زیادی را ببینند تا حرفه ای شوند. وقتی در ایران می گویند استخر نداریم، ناراحت می شوم چون که مشکل اصلی این مورد نیست. باید با پدر و مادرهایی که دوست دارند بچه های خویش را به رشته شنا بفرستند، صحبت کرد و مسیر درست را به آنها نشان داد. پس از درست کردن این موضوعات، تازه باید مجموعه های حرفه ای با درجه کیفی بالا درست نماییم تا بستر پیشرفت شنا ایجاد شود.
این برنامه چقدر زمان می برد؟
این برنامه بزرگ حدود هشت تا ۱۰ سال زمان می برد و ما می توانیم با اجرای این برنامه، در المپیک ۲۰۲۸ یک اتوبوس از شناگران ایرانی را در این رقابت ها داشته باشیم.
حرف پایانی؟
همه از نفرات بالایی آغاز به تشکر می کنند اما من می خواهم در ابتدا از کارکنان استخرهایی که در ان کار کردیم تشکر کنم. زحمات آنها قابل تقدیر است. جا دارد از محمد هادی بیداریان مدیر استخر قهرمانی آزادی تشکر کنم چونکه فعالیت در این استخر در شرایط کرونایی خیلی سخت بود اما او این چالش را به خوبی مدیریت کرد. از آنهایی که به من و متین کمک کردند و می آمدند او را تشویق می کردند تشکر می کنم. کار آنها بسیار با ارزش بود. از محسن سمیع زاده مدیرفنی تیم های ملی و خشایار حضرتی مربی تیم ملی بسیار تشکر می کنم. از حمید اسکندریون دبیر فدراسیون، امیر کمالی مدیر روابط عمومی و محسن رضوانی رئیس فدراسیون شنا بسیار تشکر می کنم که امکان تمرین من و متین را فراهم کردند.
نفرات زیادی ما را در این راه کمک کردند و من می خواهم از آنها تشکر کنم. از میثم شیرزاد و محمد استاد که هر دو فیزیوتراپ هستند. از پیمان رجبی مربی بدنسازی که متین را تمرین می داد. از مهدی چراغی و فرید فتاحیان اعضای کمیته ملی المپیک هم تشکر می کنم که به ما کمک کردند. در آخر هم امیدوارم مهدی انصاری، بنیامین قره حسنلو و سینا غلامپور بتوانند عملکرد خوبی در مسابقات صربستان داشته باشند.
منبع: fitstore.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب