قصه مردی كه آماده یك كار بزرگ نبود
محمود فکری تا چه حد حاضر است اعتراف کند که تنزل ها و نتایج بد و لغزش های مکرر تیمش محصول عملکرد خود وی در حوزه مسائل فنی و نتیجه انتخاب های خود او بوده و او نتوانسته است از آدم های فوق یک زنجیره موفق بسازد؟
به گزارش فیت استور به نقل از ایسنا، در سرمقاله روزنامه ایران ورزشی آمده است: «کمتر از ۲۴ ساعت پس از برکناری محمود فکری عده ای و به ویژه طرفداران وی می گویند به او فرصت لازم داده نشد و او مغلوب حاشیه ها شد و مقابل وی توطئه هایی صورت گرفته بود ولی باید پرسید آیا حاصل کار «فنی» وی طی ۱۵ بازی همان چیزی بود که از سرمربی استقلال و از تیمی دارای اینگونه مهره های قوی و شاخص توقع می رود.
می توان این بازی ها و توجیه ها را بیش از این پیش برد و هواداران کاپیتان اسبق آبی های پایتخت حتی می توانند بگویند که نقصان های فنی آشکار و وسیع آنان طی زمامداری مخدوش وی محصول سلب آرامش فکری او بود و نگذاشتند که وی کارش را به درستی انجام بدهد و بدخواهان حیطه عمل وی را تنگ کرده بودند. حتی می توان به حرف های اثبات نشده خود فکری نقب زد و مثلاً از زبان خود او پرسید که آیا یک اتاق فکر سرشار از دیدگاه های منفی مشغول خرابکاری دائمی و در تلاش همیشگی برای برکناری او نبود و آیا او به جهت تن ندادن به آن چه خودش معادلات ناسالم فوتبال می نامید، قربانی نشده است.
سرمربی این فصل استقلال که بعد از نجات دادن تیم نساجی در نیم فصل دوم لیگ نوزدهم قابلیت اداره استقلال و به واقع انجام یک کار بزرگ را هم از منظر مدیران این باشگاه کسب کرده بود، بارها ادعا نمود که چون سالم می باشد و تن به جریانات ناپسند و ارتباط های تاریک رایج در فوتبال نمی دهد، کمر به خلع وی بسته و به قول امروزی ها توی کارش گذاشته اند اما می توان پرسید آیا او طی این مدت نسبتاً طولانی به اندازه کافی در مسائل فنی موفق بود و آیا توانست ترکیب ها و آدم هایی را در زمین بچیند که به فراخور شرایط هر حریف و وضعیت هر مسابقه مناسب ترین افراد و فرمول ها برای حل و رفع کاستی ها و کسب نتایجی معقول و مثبت باشند.
سؤالات بی پایان
آیا «فکری» ارنج هایی مناسب و ماندگار و موفق را برگزید و آیا توانست به بهترین ترکیب ممکن برسد و آیا هر یک از تغییراتش در ترکیب فقط زاییده احتیاج و محصول سلسله مسائلی بود که در فوتبال متداول می باشد. آیا فکری در جریان هر یک از ۱۵ مسابقه نیم فصل اول لیگ بیستم همان رهبر و راهنمای گوش به زنگ و هوشیاری نشان داد که در سطح باشگاهی مثل استقلال به آن نیاز است و آیا او برتابنده همه نیازهای فنی تیمش بود و قادر به اتخاذ روش ها و تبیین ترکیب هایی شده بود که برای کسب نتیجه در هر مسابقه ای به آن نیاز است.
می توان سؤال ها را همچنان ادامه داد و پرسید چرا مهدی قایدی در عین زدن گل بسیار حساس و باارزش تساوی بخش در دقیقه ۹۴ داربی مدتی پیش تهران هیچ گاه در نظام های کاری و روش های انتخابی فکری به همان کارآیی و بلوغی نرسید که در نظام های استراماچونی و مجیدی رسیده بود. به چه سبب فکری هیچ گاه بهترین ترکیب را برای مرکز خط دفاعی استقلال نیافت و بارها و بارها دانشگر، غلامی، مرادمند و یزدانی را در این منطقه جابه جا کرد و هیچ گاه نفهمید که کدامیک از آنها بهترین ترکیب و آرایش اند. چرا فکری در مرکز خط میانی هم مردد عمل کرد و هر هفته ترکیب و آدم های تازه ای را در این نقطه چید و اگر در خط حمله شیخ دیاباته همان قدر خوب است که فصل گذشته و در دوره استراماچونی و مجیدی نشان داده بود، به چه سبب در این فصل این قدر کم و بد به کار گرفته شد و بیلان کارش در قیاس با فصل پیش که آقای گل لیگ شد، چیزی نزدیک به صفر بود. چرا فکری از میلیچ استفاده احسن نکرد و او را با نحوه برخوردهای عجیب و ناهمگون اش از ایران فراری داد و به چه سبب درست در موقعی حسین حسینی را به درون دروازه تیم برگرداند که ناظران مطمئن شده بودند رشید مظاهری با «سیو»های فوق العاده اش در دیدارها و هفته های قبلی تمامی دلیلهای ممکن را برای ابقا درون دروازه به دست داده است. (پیامد آن تغییر غیر معقول گل به خودی غریب حسینی در دیدار با نفت مسجدسلیمان بود) فکری حتی از کارآیی ارسلان مطهری هم کاست و فرشید اسماعیلی و فرشید باقری هم به رغم برخی جرقه زدن هایشان طی فصل هیچ گاه استمرار گذشته را نداشتند و همان هایی نبودند که در نظام های کارهای مربیان قبلی استقلال نشان داده بودند. برای فکری بیش از ۱۰ هفته طول کشید تا سرانجام تشخیص بدهد می توان از بابک مرادی هم در سمت چپ میدان سود جست و او هیچ گاه نتوانست از «مسعود ریگی همیشه خوب» نیز بازی هایی را بگیرد که اسلاف اش گرفته بودند.
دور ماندن از حقایق
البته می توان اذعان داشت که مرادی مدتی محروم بود و حق بازی نداشت و دیاباته چند مرتبه مصدوم گردید و مظاهری دو گل بد در شهرآورد تهران خورد و میلیچ بیش از اندازه شرط و شروط برای ابقایش در تهران می گذاشت و باقری همیشه «حاشیه» داشته و قایدی هم اخیراً طاقچه بالا گذاشته و دائماً ارتقای مبلغ قراردادش را طلب می کرد. مصدومیت ها و بدقلقی های دانشگر و ناسازگاری های غفوری هم لابد بهانه هایی برای وجود فرآیندهای منفی یاد شده در استقلال است و سرمربی برکنار شده استقلال حتی می تواند مدعی شود که مرادمند و رضاوند هم اغلب زیر سطح خود توپ زده اند اما فکری تا چه حد سهم خودرا در این همه پروسه منفی می پذیرد و تا چه حد حاضر است اعتراف کند که تنزل ها و نتایج بد و لغزش های مکرر تیمش محصول عملکرد خود وی در حوزه مسائل فنی و نتیجه انتخاب های خود او بوده و او نتوانسته است از آدم های فوق یک زنجیره موفق بسازد. مادامی که فکری نپذیرد ایراد اصلی استقلال در لیگ بیستم نحوه کار خود وی در حوزه های فنی بوده و همچنان به اتاق فکری بتازد که اگر هم وجود داشت در صورت کار فنی خوب وی منکوب و منهدم می شد، اظهارات و دفاعیه های ناکامل وی نیز ادامه خواهد یافت و او دور از حقایق تلخی خواهد ماند که در درجه اول و آخر محصول عملکرد خود وی در حیطه های فنی بود. مدیران هم همیشه در اینگونه موارد بدون سهم نیستند ولی در این مورد خاص ایراد بزرگ وارده به سران باشگاه آبی این بود که امسال فردی را برای رهبری استقلال برگزیدند که در تضاد با نامش آمادگی فکری برای انجام این کار دشوار و پیچیده و نفسگیر را نداشت و به همین سبب آشکارا کم آورد و سرانجام مغلوب و رفتنی شد.»
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب