پرش دختران موتورسوار ایران از روی کلیشه ها
به گزارش فیت استور، با برگزاری نخستین اردوی تاریخ تیم ملی موتورسواری زنان ایران، پای صحبت دختران موتورسواری نشستیم که عاشق هیجان بودند و دست از آرزوهایشان نمی کشند.
لباس ها و تجهیزاتشان را عوض کرده بودند و لباس فرم طوسی رنگ تیم را به تن داشتند. یکی از بچه ها می گفت باید با یک سوزن تاول را بترکانی اما پوستش را نکنی، اینجوری زودتر خوب می شود. می گفت دست هایمان تاول می زند گاهی انگار پینه می بندد. دستکش هایشان هر چقدر هم که محکم باشد باز هم جواب نمی دهد؛ دستهایشان تاول می زند، مصدوم می شوند و کلاه و ضربه گیرهایشان هم فقط قدری از دردشان را کم می کند.
دو ساعت پیش از تمرین بود، خنک ترین قسمت دفتر را برگزیده بودم تا از گرمای مرداد در امان بمانم که پزشک تیم داخل آمد و دنبال خودکار می گشت. به سرپرست می گفت حدیث خاقان زاده مصدوم است اما می خواهد با مسئولیت خودش تمرین کند. چشم به سمت دخترانی چرخاندم که در سایه درخت جلو دفتر، کفش هایشان را می پوشیدند و تجهیزاتشان را چک می کردند. گاهی هم پیست خاکی را چک می کردند که درحال آب پاشی بود.
با شنیدن صدای نخستین موتور به پیست وارد شدم و تمرین دختران تیم ملی موتور کراس را تماشا کردم که فارغ از تمام کلیشه ها موتورهای ۲۵۰ سی سی را می راندند؛ همان موتورهایی که بخاطر کنترلشان دست هایشان تاول می زد اما حاضر بودند با مصدومیت هم ادامه بدهند.
حدیث می اظهار داشت: "موتور همین است، سوسول بازی ندارد که زمین خوردی از جا بلند نشوی. مسخره بازی که نیست باید گرگ باشی و شکار بروی. " روی موتورش هم تصویری از گرگ کشیده بود، چون گرگ رام شدنی نیست".
معصومه مومیوند، خبرنگار ایسنا با دختران موتورسوار همکلام شد و در مورد مسائل مختلفی به گفتگو نشسته که در ادامه مشروح آن آمده است:
دخترانی با موتورهای قسطی!
هستی رضایی، موتورسوار ۱۶ ساله تیم ملی که در سال ۲۰۲۲ قهرمان سال خاورمیانه شد و سال قبل هم بعنوان تنها دختر آسیا و کوچکترین موتورسوار در مسابقات جهانی موتورکراس شرکت کرد، بزرگترین مشکل زنان موتورسوار را امکانات می داند و می گوید "بزرگترین مشکل اینست که کمپانی های موتور مثل شرکت یاماها و هوندا را در کشورمان نداریم. مشکل دیگر هم اینست که دیده نمی شویم؛ نه تنها زنان که مردان موتورسوار هم دیده نمی شوند و بنابراین اسپانسر نداریم. ازاین رو این رشته بدون اسپانسر می ماند و امکاناتمان بسیار کم است. "
حدیث خاقان زاده، ملی پوش ۲۱ ساله تیم ملی هم در این مورد می گوید" آنقدر مشکلات زیاد است که نمی دانیم از چه بگوییم. این رشته خیلی مظلوم است از قیمت و امکانات گرفته تا قیمت های موتور که روز به روز گران می شود. موتورم را قسطی خریدم و این ماه قسطش به اتمام رسید. اگر قطعه ای خراب شود گیر نمی آید و باید از خارج سفارش بدهیم. موتورم را ۳۱ فروردین ۱۴۰۱ قسطی خریدم و این ماه قسطش به اتمام رسید. اگر قطعه ای خراب شود، گیر نمی آید و باید از خارج سفارش بدهیم."
پریسا حسنی دوست دیگر ملی پوش ۱۸ ساله موتورکراس زنان می گوید "در ایران اصلا برای موتورکراس امکانات نیست. استعدادهای زیادی داریم که حتی شناخته هم نشده اند. بیشترشان به خاطر هزینه مالی بوده و کسانی هم که شناخته شده اند به علت کمبود امکانات به جایی نرسیدند. در سطح جهانی حرفی برای گفتن نداریم و همه این مسائل به علت نبود امکانات، پیست خشک و نبود مربی کار بلد و دیگر مسائل است. "
هستی رضایی که موتور سواری را رشته ای هیجان انگیز می داند، می گوید "تا به حال داخل شهر موتورسواری نکرده ام اما دوست دارم" وی امیدوار است شرایطی فراهم گردد که با مدرک معتبر بتواند موتورسواری خارج پیست را هم تجربه کند.
خاقان زاده از موتورسواری در خیابان می ترسد و می گوید "از تصادف می ترسم. خودم به جهنم، موتور می ترکد. اگر پایم بشکند گچ می گیرم و درست می شود اما موتور را که نمی توانم گچ بگیرم".
فراتر از کلیشه های جنسیتی
هرچند موتورسواری زنان نسبت به قبل بیشتر شناخته شده اما گاهی پیش می آید که برخی این رشته را مناسب زنان نمی دانند. خاقان زاده که دل پری در این حوزه دارد، می گوید "بارها شنیده ام که می گویند این چه رشته ای است. دختر باید اینجوری باشد. فلان مدل حرف بزند اما جواب داده ام دختر باید هر کاری که در توانش است، انجام بدهد".
هستی رضایی اما بیش تر تشویق شده و کمتر شاهد نگاه های حاکی از این سوال بوده که دختر را چه به موتور؟ او می گوید "چون از بچگی شروع کردم، من را به چشم بچه می دیدند و تشویقم می کردند. هم اکنون هم بد نگاه نمی کنند و خیلی با این مورد مواجه نشده ام".
"موتورسواری زنان جدی گرفته نمی شود". این را حسنی دوست می گوید که هر بار باید از قزوین به تهران بیاید تا چند جلسه در هفته تمرین کند. پیست قزوین تعطیل شده و گویا اراده ای برای بازگشایی آن وجود ندارد.
نقش فدراسیون چیست؟
فدراسیون موتورسواری بعنوان متولی توان تأمین هزینه های بسیار زیاد این رشته را ندارد؛ از سوی دیگر بر خلاف سایر نقاط دنیا، اسپانسرها هم پای کار نمی آیند تا در این رشته ریزش ورزشکاران زیاد باشد.
فیروزه سیدمهدی، نایب رییس زنان فدراسیون موتورسواری می گوید "تعداد موتورسواران در سطح استان ها زیاد است اما به خاطر هزینه ها خیلی ریزش داریم. تعدادی به خاطر نبود امکانات از این رشته خداحافظی کردند. تعداد موتورسواران در سطح استان ها زیاد است اما به خاطر هزینه ها خیلی ریزش داریم. تعدادی به خاطر نبود امکانات از این رشته خداحافظی کردند. فدراسیون قبلا مجوزهایی برای واردات موتور داشت که به ورزشکاران می داد اما حالا این مجوزها از فدراسیون گرفته شده و حدودا دستمان بسته است. مجبوریم هزینه را با کمک افراد خیری که در این رشته هستند، پرداخت کنیم".
گرمای هوا طاقت فرسا شده بود و تلاش می کردم زیر سایه درخت هایی که کنار فنس های اطراف پیست بودند، بایستم. روبرویم دخترانی بودند که با آن همه تجهیزات بی توجه به گرما و با این امید موتورشان را می راندند که روزی بتوانند با سایر کشورها رقابت پایاپایی کنند و برای ایران افتخار بآفرینند و در دل شان اندوه دختران دیگری نباشد که به خاطر هزینه ها و امکانات علاقه شان را بوسیدند و کنار گذاشتند.
گزارش تصویری: نخستین اردوی تیم ملی موتور کراس دختران ایران
منبع: fitstore.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب