چرا خورخه لوییس بورخس از فوتبال بیزار بود؟
فیت استور: به گزارش فیت استور، بیزاری خورخه لوییس بورخس از فوتبال فراتر از بحث های در ارتباط با زیبایی شناسی بود؛ در واقع، مشکل او با فرهنگ هواداران این ورزش بود که به عقیده‌ی بورخس به شکلی حمایت کورکورانه‌ی مردم از رهبران وحشتناک ترین جنبش های سیاسی قرن بیستم منجر می شد!
به گزارش فیت استور به نقل از ایسنا، این نویسنده‌ی آرژانتینی هرچند باور داشت فوتبال محبوب است اما در عین حال معتقد بود حماقت در این ورزش زیاد است.
بورخس فوتبال را خسته کننده می دانست، چونکه امتیازهای مساوی در آن بسیار زیادند و وی در مواجهه‌ی با این ورزش واکنشی چنین داشت: «من نمی توانم صدمات ساختگی را تحمل کنم».
از منظر زیبایی شنایی، او فوتبال را «زشت» می پنداشت و معتقد بود که این ورزش «یکی از بزرگترین جنایات انگلیسی ها» است و ظاهراً حتی یکی از سخنرانی هایش را طوری برنامه ریزی کرد که عمداً با نخستین بازی آرژانتین در جام جهانی ۱۹۷۸ همزمان شود. اما در واقع تنفر بورخس از این ورزش ناشی از چیزی بسیار نگران کننده تر از زیبایی شناسی بود. در واقع، مشکل او با فرهنگ هواداران این ورزش بود که به عقیده‌ی بورخس به شکلی حمایت کورکورانه‌ی مردم از رهبران وحشتناک ترین جنبش های سیاسی قرن بیستم منجر می شد!
نویسنده‌ی آثاری چون «تاریخچه ای از بی عدالتی و شرارت»، «سه روایت از یهودا» و «کتابخانه بابل» در طول زندگی خود شاهد ظهور عناصر فاشیسم، پرونیسم و حتی یهودستیزی در آرژانتین بود، ازاین رو سوء ظن شدید نسبت به جنبش های سیاسی مردمی و فرهنگ توده ای - که اوج آن در آرژانتین، فوتبال است - مسائل زیادی را بوجود می آورد.
بورخس که قدرت طلبی را در فوتبال وحشتناک می پنداشت، می اظهار داشت که فوتبال به صورت جدایی ناپذیری با ناسیونالیسم گره خورده است.
این نویسنده حتی معتقد بود تیم های ملی، شور ملی گرایانه ایجاد می کنند و این امکانی را برای یک دولت «بی وجدان» ایجاد می کنند تا از یک بازیکن ستاره بعنوان سخنران برای مشروعیت بخشیدن به خود استفاده نماید. خورخه لوییس بورخس حتی می گفت این در واقع، دقیقا همان چیزی ست که برای یکی از بهترین بازیکنان تاریخ رخ داد: پله. دیو زیرین در کتاب خود نوشته است: «حتی زمانی که دولت او مخالفان سیاسی را سرکوب می کرد، پوستر بزرگی از پله که تلاش می کرد توپ را از دروازه عبور دهد، منتشر گردید که با شعار Ninguém mais segura este país همراه بود؛ حالا هیچکس نمی تواند این کشور را متوقف نماید.»
زیرین در کتاب خود «رقص برزیل با شیطان» از این گفته که دولت هایی مانند دیکتاتوری نظامی برزیل که پله در آن بازی می کرد، می توانند از پیوندی که هواداران با تیم های ملی خود به اشتراک می گذارند، برای جذب حمایت مردمی استفاده کنند، و این همان چیزی ست که سبب ترس و رنج بورخس از این ورزش می شد.
داستان کوتاه او، "Esse Est Percipi" («بودن، درک شدن است») هم امکان دارد تنفر او از فوتبال را شرح دهد. در نیمه‌ی داستان، بورخس روایت می کند که فوتبال در آرژانتین دیگر یک ورزش نیست و وارد عرصه‌ی تماشایی شده است؛ فوتبال الهام بخش تعصبی چنان عمیق است که حامیان بازی ها را در تلویزیون و رادیو بدون اینکه چیزی را رد کنند، دنبال می کنند.
با این وجود، نام او در لیست مشهورترین نویسندگانی قرار دارد که یادآور نام یک فوتبالیست مشهور هستند؛ چنان که سلسو بورخس، هافبک کاستاریکایی دپورتیوو لاکرونیا و دومین گلزن برتر این تیم با ۶ گل محسوب است.
منبع: newrepublic.com
منبع: fitstore.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب